سفرنامه مشهد مقدس....

ساعت یک بعد از ظهر زمانی که همه کارا رو کرده بودم زنگ زدیم آزانس دو تا ماشین گرفتیم رفتیم مهرآباد محمد جواد هم برا دیدن هواپیما دقیقه شماری میکرد همش پیشنهاد میداد بریم هواپیما جنگی سوار بشیم تو این سن خیلی مصممه که خلبان هواپیما جنگی بشه هر وقت شکلات زیاد میخوره تا بهش میگیم دندونات خراب میشه دیگه نمیتونی خلبان بشی از قید شکلاته میگذره ...بعد گرفتن کارت پرواز و تحویل چمدونا رفتیم برا سوار شدن محمد جواد هم از دیدن هواپیما به وجح اومده بود تا نزدیک شدن به هواپیما برام داستان میگفت خلاصه سوار که شدیم ما روی قسمت بال هواپیما بودیم محمد از پنجره فقط قسمتی از زمین رو میدید کمربند هم که براش بستم سخت کلافه اش کرده بود بعد از این که اوج گرفت کمربندشو باز کردم خلاصه که خیلی شوق وذوق داشت بعد از گذشت یک ساعت و ربع  رسیدیم اون بالا هرچی به دنبال گنبد امام رضا گشتم پیداش نکردم بعد باز دو تا آژانس گرفتیم تا محل اقامت همین که رسیدیم  نماز مغرب رو خوندیم تا بقیه کاروان هم از راه برسه این کاروان که میگم شامل عمو ها عمو علی عموحسین عمو محمد عمه صغری و داماد و عروساش عمه مریم و برو بجه هاش مادرشوهر خودم برادر شوهرم خلاصه یه شصت نفری از فامیلای خودم بودیم این اولین تجربه سفر با بستگان با این جمعیت بود دو ساعت بعد همگی اومدند پس از حال و احوالپرسی کردن شام خوردیم به همراه مامان جون مرضیه رفتیم حرم زیارت نامه خوندیم دو رکعتی هم نماز زیارت باز برگشتیم خونه خوابیدیم

بچه ها یا بهتر بگم همبازی های محمد جواد هم یه هفت نفری بودند تنها نبود بهش حسابی خوش میگذشت بار اولی که رفتم زیارت وقتی فهمید که نبردمش برگشت به من گفت چرا منو نبردی پیش امام رضا منم بهش قول فردا رو دادم...