نی نی توپولی

شنبه آخرین روزی بود که رفتی مدرسه یکشنبه دوشنبه و سه شنبه مدارس ابتدایی و مهد کودکها به دلیل ریز گردها تعطیل و در وضعیت هشدار قرار گرفت خدای من بچه ها چه گناهی دارند به پا های ما میسوزند  تا میاد محمد جواد به مدرسه رفتن عادت کنه یا من نمیبرمش مدرسه یا ایجوری تعطیل میشه شنبه با زحمت بردمش سر کلاس  نمی رفت تو کلاس مربی اش منو مقصر میدونست گفت بس که غیبت میکنه پشتش باد میخوره  آخر سر فهمیدیم به خاطر کامپیوتر  و پلی استیشن                       نمیخواد بره مدرسه... ...

اونقدر برام سخت بود برم آتلیه  محمد مهدی داشت بزرگ میشد عکس نوزادی نداشت خلاصه امروز انداختم خدا کنه خوب بشه چون هم خسته بود خوابش می اومد هم گرسنه محمد جواد هم انداخت چشمهاش خیلی خمار بود عکس نگرفتیم آخر سرم هم این شد اصلا راضی نبودم در مجموع امروز بابت این قضیه پکرم

چند وقت پیش تو مدرسه دکتر پوست اومده بود موهاتونو نگاه کرد خدا رو شکر مشکل نداشتی  امروز هم قراره چشم پزشک بیاد ساعت 4 که اومدم دنبالت مامان مانی که( نماینده کلاس هم هست )گفت: امروز برا معاینه نمیرفتی به زور برده جلو برا معاینه واقعا که... ولی باز هم از ابوالفضل بهتر بودی اون که فردا باید با مامانش بره... بازم جای شکر داره  پس خدا جون  شکرت............

اولین دوستت مبین بود که کنار هم میشینید سر یه نیمکت ولی تو اسمشو با پیشوند میگی!!! محمد مبین بردیا دوست دومت بود یه روزی شاگرد منم بود پسر خوبیه رضا دوست سومت بود همش میگفتی پسر بدیه کیفشو میندازه زمین کثیف بشه  

امروز بعد از اینکه از مدرسه اومدی بدون مقدمه گفتی  مامان میدونی اونا که سیگار میکشند از ناراحتی قلبی نمی میرند اونا از بس تو سیگار فوت میکنند نفسشون تموم میشه می میرند  بهت گفتم کی گفته  گفتی اون روز پرهام کیسه بوکس ش رو زیاد فوت کرد خاله راضیه گفته الان دیگه می میری!!!!  

امونم رو امروز بریدی بس که بچه ای... امروز یکبار تا دم مدرسه رفتیم ولی مقاومت کردی اومدیم خونه من که لباس ها رو درآوردم باز گفتی میخوام برم مدرسه آخه بچه رحمی کن الان هم مدرسه تشریف داری محمد مهدی هم خوابه منم از فرصت استفاده کردم اومدم دو سه خطی به یادگار بنویسم و برم بای........... ...

  ...

امروز قراره ببرنتون اردو زیاد تمایل نشون ندادی هر روز فکر میکنی من پشت در مدرسه ام تا شما تعطیل بشید امروز اردو داشتی منم باید برمیگشتم خونه داداشی رو از بابایی میگرفتم تا بابا بره سرکار تو هم از قضیه با خبر بودی  اصرار میکردی با هم بریم خونه داداش رو بیاریم بعد من برم کلاس تا تو  تو مدرسه بمونی الان اومدم خونه کلی با خودم کلنجار رفتم تا خودم رو راضی کنم نیام مدرسه تا وقتی دارن میبرنتون سوار ماشین بشین من اونجا باشم مثل مامانای دیگه که وامیستند همونا کار ما رو خراب کردند  بچه هاپر توقع میشند مامان مانی ایستاد تو نبودی ... خلاصه جونم برات بگه که ما با استرس مقابله کردیم ولی تو رو نمیدونم خدا کنه وقتی اومدی خونه شاکی نباشی... ...

درست دو هفته گذشته روز دوشنبه 15 مهرماه نود و دو بود من با شور و شوق وصف ناپذیر و تو هم با چهره ای نگران با بدرقه من و خاله راضیه عضو جدید خانواده داداشی راهی مدرسه شدی پاهات کشش مدرسه رفتن نداشت یه قدم میرفتی جلو دو قدم عقب منم از اونجایی که نمی دونستم دوربین شارز داره یا نه ؟؟؟کلی اعصابم داغون بود خلاصه تا تو نستم ازت عکس گرفتم خانم ناظم گفت اونایی که اسمشون رو میخونم  بیان تو صف از اونجایی که اولین نفر ثبت نامت کردم اولین نفر اسمتو خوند استرس داشتی هر کاری کردم نرفتی تو صف بعد همه از زیر قرآن رد شدید وارد کلاس شدید یه جایزه گرفتید باز اومدی پیش من دلم بد جور شور داداشی رو میزد به مربی خانم جمشیدی گفتم آوردمت خونه دیگه مثل اینایی که ش...